Broeder Lutgerus wordt nog als laatste naam genoemd maar deze vertrok eveneens weldra in 1930.
Trouwens de kluis was in het moderne toerisme geen eenzaamheid, maar een attractie geworden, waarin iedere kluizenaar verlaagd werd, ook tegen zijn zin, tot een salon-kluizenaar, die als portier van een ‘eremitage uit vroeger eeuwen’ fungeerde en bovendien gids en entréebeurder was. op die wijze kregen geloofsgenoten en andersdenkenden een vreemde dunk van het vrome kluizenaarswezen. en oordeelde de geestelijkheid met recht: beter geen dan een halve, of verworden kluizenaar!