Over het ontstaan van ‘De Drie Beeldjes’ bestaat een legende.
In 1739, gebeurde het herhaaldelijk dat de graaf van kasteel Schaloen, Maximilianus Henricus Hoen de Cartils, bij de jacht gehinderd werd. De legende wil dat dit gebeurde door de boze geest Ruprecht, die ook wel de ‘Wilde Jager’ werd genoemd omdat hij zat op een spookpaard en vergezeld werd door een horde hoornblazers. Op het laatst waren de paarden en honden van de graaf zó bang dat ze de Geul niet durfden over te steken bij de enige doorwaadbare plaats.
Ten einde raad ging de graaf naar de kluizenaar Arnoldus Haesen op de Sjaasberg om advies te vragen. Arnoldus vroeg om bedenktijd en gaf de graaf na enkele dagen de raad bij de doorwaadbare plaats waar de ‘Wilde Jager’ tijdens de jacht verscheen, een calvariegroep te plaatsen. De beeldengoep, die de graaf heeft laten plaatsen, bestaat uit een houten kruis met corpus geflankeerd door een mariakapelletje, links en een kapel met Johannes de Evangelist rechts. Onder het kruis bevindt zich nog een beeldje van St. Rochus achter tralies. Deze heilige werd aangeroepen bij pestepidemieën. In de kapel van de Kluis is een identiek beeldje van Sint Rochus aanwezig.
De beelden zoals ze er nu staan zijn gemaakt door Sjef Eymael, een kunstenaar uit Maastricht, en zijn begin jaren ’80 van de vorige eeuw geplaatst.
Op 22 augustus 2014 werd gevierd dat de Drie Beeldjes 275 jaar oud werden.